Rust In Je Hoofd 1

Jaren geleden in de periode dat ik de luxe had om mij volledig te richten op het wielrennen zat
ik met een probleem. Ik deed er alles voor, trainde hard, ging vroeg naar bed en ik reed ook zeker niet slecht. Ik reed vaak prijs en deed soms

dingen die vriend en vijand verbaasde. Maar toch bleef de grote klapper uit. Oké misschien was ik geen echt super talent, maar heel vaak liep het op het alle laatste moment net mis. Dan viel alles net niet in de juiste plooi voor mij. Dat gaf jaren onzekerheid en frustratie.

En pas veel later of moet ik zeggen pas sinds ongeveer een jaar, snap ik waarom dat niet lukte. Waarom ik telkens net mis greep naar dat mooie resultaat dat mij voldoening gaf. En waar ik echt blij van werd.

Ik reed niet rond met rust in mijn hoofd. Nu zullen de mensen zeggen die mij wat langer kennen, “Ja dat is logisch jij bent nooit rustig geweest”. Een foute constatering want er waren wel zeker momenten dat ik rustig bleef.

 

Neem nu 1994, ja zo lang geleden, het NK baan in Alkmaar op het onderdeel “Puntenkoers”. Die dag was ik heel rustig ondanks dat er van alles anders ging dan ik had gepland. Maar op het moment dat startschot klonk reed ik op mijn gevoel en werd ik kampioen.

Nog zo'n dag , 2012 Megaland in Landgraaf, die dag was aan het einde van de dag het NK voor Paracyling en ik reed mee als piloot op de tandem. Ik mocht die dag samen met de Bjorn Demas de hele wereld verrassen met het behalen van de titel. We waren verre van kanshebber, maar ook die dag bleef ik rustig. Ik had alleen de goede wedstrijd spanning. Ook deze dag heb ik vanuit het vertrek op het gevoel en intuïtie gereden. Resultaat een prachtige solo en winnen op ons thuis parkoers. Een droom die uitkwam.

 

En als laatste mijn recente titel bij de 40+ (02-02-2020) die door de huidige situatie nog een jaar is gelengd . Na een hele moeilijke periode met veel privé problemen voelde ik me ontspannen en rustig die dag. Voor het eerst sinds jaren reed ik weer een wedstrijd op de baan. En ik had niks te verliezen en toch bleef mijn focus super. Weer met een titel als resultaat en daar begon het te dagen ….. ik rij met rust in mijn hoofd!

Dat was een prachtig inzicht waar ik verder in ben gaan duiken en nu nog steeds over leer. Dat is niet altijd makkelijk voor mij. Maar ik geniet elke dag.

Sporten Met Rust In Je Hoofd 2

Ken je dat ook, je bent aan het sporten en je doet er alles voor. Maar op één of andere manier lukt het je niet je doelen te behalen. Er is onrust in je hoofd. Maar je weet niet waar het vandaan komt en controle heb je er ook al niet over.

Voor mij heel herkenbaar, ik deed jaren mijn best om bij de beste wielrenners van Nederland te horen en droomde zelf op wereld niveau te kunnen/mogen te gaan koersen. Eerst solo en later op de tandem(waar het voor een deel wel is gelukt, maar die grote uitslag kwam er niet). Dat gaf jaren lang onzekerheid en frustratie.

En pas veel later of moet zeggen pas recent, sinds 2020, snap ik waarom dat niet lukte. Waarom ik telkens net mis greep en dat mooie resultaat er niet kwam wat me voldoening gaf en waarvan ik echt blij werd. Ik reed niet rond met “Rust In Mijn Hoofd”. Nu zullen de mensen zeggen die mij wat langer kennen, “Ja dat is logisch jij bent nooit rustig geweest”.Dat is een foute constatering want er waren wel zeker moment dat ik rustig bleef.

Ik heb in een eerder Blog al paar van die momenten beschreven dat ik. “Sportte Met Rust In Mijn Hoofd”. En na mijn recente titel bij de 40+ afgelopen februari (02-02-2020) viel het kwartje voor mij.

Als trainer/ coach kwam ik er achter dat ik dit ook kan gebruiken in mijn coaching. Nu was ik al begonnen om me te verdiepen in zelfontwikkeling. Ik luisterde naar verschillende podcasts en begon steeds meer boeken er over te lezen. En het begon me steeds meer te dagen. Om nog meer kennis op te doen ben o.a. een opleiding tot transformatie coach gaan volgen. Door deze opleiding kan nu bewust sporten met “Rust In Mijn Hoofd”. En niet alleen sporte

n doe ik met rust in mijn hoofd. Alles gaat nu met veel meer rust en focus.

Maar wat is nu het verschil?Waarom sport ik nu wel met rust in mijn hoofd?

Dit komt doordat ik meer vanuit mijn hart ben gaan sporten. En later ook meer vanuit mijn hart ben gaan leven. Hierdoor luister ik nog beter naar mijn lichaam. Dit kon ik al heel goed, maar dat was vooral fysiek. Ik wist al wat mijn fysieke aandachtspunten waren. Ook wist ik hoeveel rust ik fysiek moest nemen na een blessure of ziekte.

Maar mentaal ging ik maar door, “Opgeven is geen optie” verwarde ik met gefrustreerd blijven vechten tegen de boze buitenwereld. Nu ik mijn hart volg en (steeds meer) doe wat ik echt leuk vind, kan ik ook mentaal meer voelen wat ik nodig heb.

Ik krijg steeds minder een schuldgevoel als een dag niet heb gesport zoals ik had gepland. En ik krijg steeds meer rust in de dingen die in mijn leven gebeuren. En hierdoor ben ik een steeds leukere vader en partner aan het worden.